μόνος

μόνος
μόνος
Grammatical information: adj.
Meaning: `alone'.
Other forms: ep. Ion. μοῦνος, Theoc. μῶνος
Compounds: Very often as 1. member, e.g. μόν-(μούν-)αρχος m. `monarch' with -έω, -ία etc. (Thgn., Pi., IA; cf. Scheller KZ 74, 233 n. 1).
Derivatives: 1. μονάς, μουνάς, -άδος adj. f. (also m. Schwyzer 507, Chantraine Form. 358) `lonely' Trag., AP), subst. f. `unity' (Pl.; Schwyzer 597) with μοναδ-ιαῖος `of uniform greatness' (Hero), -ικός `consisting of unities, uniform, individual' (Arist.), -ιστί adv. `in unities' (Nicom.), -ισμός m. `formation of unity' (Dam.). -- 2. μοναχ-ῃ̃ (Pl., X.), -ῶς (Arist.) `only in one way', -οῦ (Pl., Thphr.) `onl in one place'; adj. μοναχός `individual' (Arist., Epicur.), also m. `hermit, monk' (AP, Procop.), Lat. monachus, with f. μονάχ-ουσα (Jerusalem VIp), adj. -ικός `belonging to a hermit, monkish' (Just., pap. VIp); subst. μοναχισμός `monastic life', cf. Leumann Sprachgesch. u. Wortbed. 304; μοναχ-όω `get lonely' (Aq.). -- 3. μουνάξ adv. `lonely, alone' (Od., Arat.; to μοναχοῦ etc.?, Schwyzer 620), μοναξία `lonelyness' (sch., Eust.) from *μοναξός as διξός etc., PN Μονάξιος (Vp); Schulze KZ 33, 394f. = Kl. Schr. 313f., Schwyzer 598. -- 4. μονιός, μούνιος `living alone, wild' (Call., AP ), μονίας m. `lonely man' (Ael.). -- 5. μονία, -ίη `lonelyness, celibate' (Max.), μονότης f. `unity' (Sm., Iamb.), `singularity' (Alex. Aphr. in Metaph.). -- 6. μουνόθεν (Hdt. 1, 116; v. 1. -οθέντα), μονά-δην (A. D., EM), μουνα-δόν (Opp.) `lonely, alone'. -- 7. Verbs: μονόομαι (μουν-), -όω `be left alone, leave alone' (Il.; Wackernagel Unt. 122ff.) with μόν-ωσις `lonelyness' (Pl., Ph.), -ώτης m. = μονίας (Arist.), -ωτικός `(left) alone' (Ph.); μονάζω `stay alone, isolate oneself' (LXX, Christ. writers, gramm.) with μονασμός `lonely situation' (Eust.), μοναστήριον `cel of a hermit, cloister' (Ph., pap.), μονάστρια f. `nun' (Just.).
Origin: IE [Indo-European]X [probably] [728] *men- `small, alone'
Etymology: Beside PGr. *μόνϜος, from where Ion. μοῦνος, Att. etc. μόνος (Kretschmer KZ 31, 444), stands, though in meaning a little apart, *μανϜός in μᾱνός, μανός (s.v.) `thin, rare', which agrees with Arm. manr, gen. manu `small, thin'. An element -u̯o- appears also in the synonymous οἶϜος (s. οἶος) and in ὅλος (s.v.) of related meaning; further *μόνϜος is isolated. A quite different formation with velar shows Skt. manā́k `a little', Lith. meñkas `scanty', Toch. B meṅki `less' a.o.; ambiguous is Hitt. maninku- `short, near' (formation as Lat. prop-inquus? Duchesne-Guillemin Trans. Phil. Soc. 1946 p. 82f., Benveniste BSL 50, 41). On the occasional contact with the group of μινύθω s.v.; also WP. 2, 266 f. Pok. 728 f., W.-Hofmann s. minor. -- Improbable Hahn Lang. 18, 88.
Page in Frisk: 2,253-254

Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό). . 2010.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • μόνος — alone masc nom sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • μόνος — η, ο (ΑΜ μόνος, η, ον, Α επικ. και ιων. τ. μοῡνος, η, ον, δωρ. τ. μῶνος, η, ον) 1. αυτός που υπάρχει ή γίνεται χωριστά από άλλους, χωρισμένος από άλλους, μοναχός (α. «θα πάω μόνη διακοπές» β. «μοῡνος ἐὼν πολέσιν μετὰ Καδμείοισιν», Ομ. Ιλ.) 2.… …   Dictionary of Greek

  • μονός — ή, ό (Μ μονός, ή, όν) (για αριθμό) αυτός που δεν μπορεί να διαιρεθεί διά τού δύο, περιττός, σε αντιδιαστολή προς τον άρτιο, τον ζυγό νεοελλ. 1. αυτός που αποτελείται από ένα μόνο στοιχείο, απλός, μονομερής («μονή κλωστή») 2. (για άνθος) αυτός που …   Dictionary of Greek

  • μονός — ή, ό 1. αυτός που αποτελείται από ένα μόνο στοιχείο, ο απλός: Μονό κρεβάτι. 2. (για αριθμούς), αυτός που δεν μπορεί να διαιρεθεί ακριβώς με το δύο, ο περιττός: Το τρία είναι μονός αριθμός …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • μόνος — η, ο 1. μονάχος, μοναχός, χωρίς τους άλλους: Πέρασε μόνος τις διακοπές. 2. μοναδικός: Η μόνη του χαρά ήταν τα εγγόνια του …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • μόνα — μόνος alone neut nom/voc/acc pl μόνᾱ , μόνος alone fem nom/voc/acc dual μόνᾱ , μόνος alone fem nom/voc sg (doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • μονώτατα — μόνος alone adverbial superl μόνος alone neut nom/voc/acc superl pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • μονώτατον — μόνος alone masc acc superl sg μόνος alone neut nom/voc/acc superl sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • μοῦνον — μόνος alone masc acc sg (epic ionic) μόνος alone neut nom/voc/acc sg (epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • μούνω — μόνος alone masc/neut nom/voc/acc dual (epic ionic) μόνος alone masc/neut gen sg (epic doric ionic aeolic) μονόω make single pres imperat act 2nd sg (epic doric ionic aeolic) μονόω make single imperf ind act 3rd sg (epic doric ionic aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • μούνων — μόνος alone fem gen pl (epic ionic) μόνος alone masc/neut gen pl (epic ionic) μονόω make single imperf ind act 3rd pl (epic doric ionic aeolic) μονόω make single imperf ind act 1st sg (epic doric ionic aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”